Α λα καρτ αντεθνικισμός

Ένα σχόλιο του Σπύρου Σούρλα με αφορμή άρθρο της κ. Ψαρρά στην Εφημερίδα των Συντακτών

Τώρα τελευταία, έχει αρχίσει να εμφανίζεται με ιδιαίτερη «ένταση», η στήριξη των «α λα καρτ αντεθνικιστών» στην «αριστερή κυβέρνηση των μνημονίων», με επιχειρήματα ,που παραβιάζουν τον ορθό λόγο.

Στις 4-8-2015 η κυρία Αγγέλικα Ψαρρά, στην Εφ.Συν, συνεχίζοντας μια σειρά άρθρων νεοφιλελεύθερης κατά βάσιν λογικής, συγγράφει άρθρο με τίτλο: «Η αριστερή ταυτότητα μετά τις 13 Ιουλίου», που, κατά δήλωσίν της, έχει ως αφορμή την προφανώς «σεξιστική» (κατ' αυτήν) δήλωση της Νάντιας Βαλαβάνη στον Αυγενάκη «Φορούσε παντελόνια, υποτίθεται, έτσι νόμιζα μέχρι τώρα».

Διαβάστε εδώ το άρθρο της κ. Ψαρρά

Μεταξύ άλλων η κυρία Αγγέλικα Ψαρρά, θεωρεί πως η διάκριση «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο», παραβλέπει πολλές άλλες πτυχές της πολιτικής και στην ουσία εγκαλεί επ' «αριστερώ πατριωτισμώ» εκείνους, που επιμένουν σε αυτή  την διάκριση.

Νωρίτερα οδηγείται σε μιαν ατυχέστατη ανάλυση περί «παραλυτικής μοιρολατρίας», που την αποδίδει εμφανέστατα στους διαφωνούντες.

Από πότε θεωρείται «παραλυτική μοιρολατρία» η παραδοχή και αποδοχή μιας συντριβής της αριστερής πολιτικής, που οδηγεί σε μια εγκληματική «συμφωνία» και δεν θεωρείται «πολιτικός παραλογισμός» η λογική του τύπου «η κυβέρνηση θα κάνει κατασχέσεις σπιτιών και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ θα τις ακυρώνει»;

Από πότε θεωρούνται «μοιρολάτρες» εκείνοι που επιμένουν στο ΟΧΙ και ζητούν εναλλακτικές προτάσεις διεξόδου και δεν είναι η απόλυτη μοιρολατρία της T.I.N.A. η πολιτική που εφαρμόζει και στηρίζει η ηγετική ομάδα, που τσακίζει όλη την Ευρωπαϊκή Αριστερά;

Επιστρέφοντας σε όσα είπε η Βαλαβάνη, αναρωτιέται κανείς ώς πού μπορεί να οδηγήσει ο «πολιτικά ορθός» δήθεν «αντισεξισμός».

Η έκφραση που χρησιμοποίησε η Νάντια Βαλαβάνη, χρησιμοποιείται από χιλιάδες γυναίκες, κάθε ηλικίας και διαφορετικού τόπου καταγωγής και μόνο υπόνοιες περί ομοφυλοφιλίας δεν αφήνει.

Αντιθέτως η αναφορά έχει να κάνει με εκείνον που δεν κρατάει τον λόγο του, που δεν έχει τσίπα, που λέει ψέμματα  και  στην ουσία παραπέμπει στον «πολιτισμό της ντροπής» του τύπου «πώως θα με κοιτάξεις στα μάτια μετά  απ’ όσα ψέμματα είπες» κ.ο.κ.

Στο ίδιο άρθρο  της η κυρία Ψαρρά «ανησυχεί» επειδή: «Καθώς το «γεννάτε γιατί χανόμαστε» μετατρέπεται σε «καταργήστε τα μνημόνια που δεν μας αφήνουν να γεννάμε», δεκαετίες αγώνων για τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών συρρικνώνονται στην απλοϊκή καταγγελία της εξαναγκαστικής ατεκνίας στην οποία καταδικάζει το Μνημόνιο τα νέα ζευγάρια».

Από πότε ένα γεγονός μετατρέπεται σε «εθνικιστικό» λόγο ή αμφισβητεί «τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών»;

Και γιατί όσα ζευγάρια όντως αδυνατούν να έχουν δικό τους σπίτι ή αναστέλλουν την επιθυμία τους (ισότιμα) να κάνουν παιδιά, πρέπει να εμφορούνται από «εθνικές ιδέες» ή να θεωρείται πως φαντασιώνουν  λύση του «δημογραφικού» με σκεπτικό του τύπου «όσο πιο πολλά ελληνόπουλα, τόσο πιο ισχυρή χώρα»;

Είναι γεγονός, πως τα τελευταία χρόνια αυξάνεται η δυσκολία αυτονόμησης της νέας γενιάς, που παραμένει στα σπίτια των γονιών της, αλλά, ακόμα χειρότερα, έχουμε πολλές περιπτώσεις επιστροφής οικογενειών (λόγω ανεργίας) στα πατρικά σπίτια.

Η ταξική επίθεση που όντως δρα αποτρεπτικά στα νέα ζευγάρια (ανεξαρτήτως εθνότητας, τόπου καταγωγής κ.λπ.) να δημιουργήσουν οικογένεια (το καθένα με τον δικό του τρόπο επιλογής -γάμος, πολιτικός γάμος, σύμφωνο συμβίωσης κ.ο.κ.)  ποια σχέση έχει με τις «δημογραφικές αγωνίες» ακροδεξιών sites τύπου defencenet κ.λ.π.;

 

Και η κυρία Ψαρρά, δεν βρίσκει «χώρο» στο άρθρο της για να σχολιάσει ούτε ένα από τα κάτωθι:

1)      Ποιοι ενίσχυσαν τόσο καιρό τα παντελώς αταξικά περί «Μερκελισμού», που στην συνέχεια ακόμα και αυτά τα ακύρωσαν και τα μετέτρεψαν σε «grexit Σόϊμπλε», για να βολέψουν την δεξιά πολιτική τους;

2)      Ποιοι έχουν καλλιεργήσει εδώ και καιρό την λογική  του «δεξιού Βοναπαρτισμού», περί αδιαμεσολάβητης σχέσης Λαού-Ηγέτη;

3)      Ποιοι υμνούσαν «εορταστικές παρελάσεις» ακροδεξιού περιεχομένου με συνθήματα των ΟΥΚ;

4)      Ποιοι ακύρωσαν εμπράκτως την έννοια της συλλογικότητας και καλλιέργησαν λογικές προσωπολατρείας;

5)      Ποιοι αποϊδεολογικοποίησαν το κόμμα;

6)      Ποιοι από την άλλη πλευρά προσπάθησαν να επιβάλλουν στο όνομα του δήθεν «αντεθνικισμού και δικαιωματισμού», μια πλήρη αυτονόμηση της βάσης από  το εποικοδόμημα, ακυρώνοντας ακόμα και βασικές θέσεις των Αλτουσαίρ, πρώϊμου Πουλαντζά και Μπαλιμπάρ, που ναι μεν μιλούν για μια «δομική αιτιότητα ,όπου κάθε σχετικά αυτοτελές επίπεδο του κοινωνικού σχηματισμού επικαθορίζεται ταυτόχρονα από όλα τα άλλα», αλλά καταλήγουν πως «σε τελευταία ανάλυση ισχύει η καθοριστικότητα της οικονομίας»;

7)      Ποιοι εξάλειψαν κάθε ίχνος ταξικότητας ή τελευταία εξαφάνισαν ακόμα και τον σχετικά δόκιμο(;) όρο «αποικία χρέους» και μετέτρεψαν την ρητορική τους σε ρητορική «εθνικής ενότητας και σωτηρίας»; (Από ποιους θα «σωθούμε;»).

8)      Ποιοι ενίσχυσαν τον αυριανισμό, ανέδειξαν ακροδεξιά sites τύπου defencenet και Olympia ή αμιγώς λαϊκίστικα τυπου tsantir σε κεντρικούς συνομιλητές;

Kαι τα 8 παραπάνω ερωτήματα, που δεν τα αγγίζει η κυρία Ψαρρά ούτε καν ως «υποψία απάντησης» έχουν έναν υπαίτιο: την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Η κυρία Ψαρρά «ξεχνά» επιμελώς να αναφέρει πως τα Μνημόνια δεν είναι απλά κάποια «έγγραφα», αλλά στην ουσία αποτελούν μηχανισμό συνταγματικής εκτροπής, που οδηγεί σε αυτό που ονομάζουν οι θεωρητικοί «κατάσταση εξαίρεσης», δηλαδή στις ΠΝΠ, στην ακραία ενίσχυση της καταστολής, στην πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, στην ενίσχυση του κοινωνικού αυτοματισμού, στην καλλιέργεια «προσδοκιών» πως κάποιοι θα «διασωθούν έξω από την τάξη τους και χωρίς την τάξη τους».

Ως προς τις αιτιάσεις του «κινδύνου» ανάπτυξης του «αριστερού πατριωτισμού», στο άρθρο της, δεν παραθέτει καμιά πολιτική  απάντηση πλην του «σεξισμού» της Νάντιας Βαλαβάνη και της «δημογραφικής αγωνίας» που είναι παντελώς διαστρεβλωμένη.

Και σε τελική ανάλυση και όσοι αντιτιθέμεθα στον «αριστερό πατριωτισμό», τον προτιμούμε, από το να ενταχθούν αυτά τα σχετικά ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας στον ακροδεξιό «ακτιβισμό» της Χ.Α., ειδικά μετά την δεξιότατη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, έως ότου τουλάχιστον αποκτήσουν σαφέστερη ταξική συνείδηση.

Αν η κυρία Ψαρρά και οι «ομοϊδεάτες» της πιστεύουν, πως η αποδοχή μνημονιακών και ακραία ταξικών πολιτικών, από «αριστερή κυβέρνηση» θα ενισχύσουν τον ουσιώδη δικαιωματισμό, τον αντεθνικισμό και τον αντισεξισμό, πλανώνται πλάνην οικτρά και απλά ανοίγουν τον δρόμο στην περαιτέρω συντριβή των υποτελών τάξεων και όχι μόνο…

Ουδέποτε ιστορικά οι δυσβάχτατοι και συντριπτικοί για τις δυνάμεις της εργασίας όροι, ενίσχυσαν με άλλο πρόσημο το λεγόμενο «εποικοδόμημα». Αντιθέτως, οι ισχυρισμοί της κυρίας Ψαρρά περί υποστήριξης μιας «αριστερής μνημονιακής πολιτικής», δηλαδή μιας κατ' εξοχήν νεοφιλελεύθερης πολιτικής, επιτρέπουν στην εγχώρια αστική τάξη, σε αγαστή συνεργασία με τις λοιπές ευρωπαϊκές να ενισχύουν το «κράτος εξαίρεσης» με ψήγματα φαιδρού «δικαιωματισμού», τον οποίον εδώ και καιρό υποστηρίζει το «ακραίο κέντρο».

Οσο γιά το μεταναστευτικό ζήτημα, την παραπέμπω στις τελευταίες δηλώσεις του πρωθυπουργού, με τις οποίες ακύρωσε τις διακηρυγμένες συνεδριακές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, στρεφόμενος σε θέσεις, που απλά χαϊδεύουν αυτό που ορίζει ως «νέο ακροατήριο» -παντελώς λανθασμένα- δηλαδή, τους κατά Ευ. Αβέρωφ «νοικοκυραίους».

Και σε τελική ανάλυση για την οικονομία κυρία Ψαρρά;

Σπύρος Σούρλας