Επίπλαστοι εχθροί και πραγματικές απώλειες

του Σπύρου Σούρλα

H σημερινή, τρομακτική επίθεση φονταμενταλιστών στο περιοδικό Charlie Hebdo, με την συνεπακόλουθη δολοφονία των γελοιογράφων στην Γαλλία, οφείλει, πέραν του προφανούς πένθους και συντριβής, να προβληματίσει ιδιαίτερα την Αριστερά και τους ευρωπαίους δημοκράτες για όσα συμβαίνουν στην “Γηραιά Ήπειρο”.

Η νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, εδώ και χρόνια, έχει αποτύχει πλήρως στην δημοκρατική της ενοποίηση και, αντιθέτως, έχει ενισχύσει, παρά τις ψευδείς της διακηρύξεις, κάθε λογής εθνικισμό (ας δούμε και τί πράττει στην Γερμανία το CSU η το Εθνικό Μέτωπο στην Γαλλία και αλλού)...

Από την άλλη πλευρά ο ακραίος ισλαμικός φονταμενταλισμός, εκμεταλλευόμενος την πληβειοποίηση των μαζών, δείχνει το πλέον αποκρουστικό και φασιστικό του πρόσωπο...

Το πιο εύκολο πράγμα, στην παρούσα δραματική συγκυρία και μέσα στην απολύτως εύλογη συναισθηματική φόρτιση, είναι το πολιτικό ενδιαφέρον να στραφεί μόνο στους ισλαμοφασίστες, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί η συμπαράταξη με την πλέον ακραία αντιμεταναστευτική πολιτική που ήδη επικρατεί σε ακροδεξιούς-νεοφιλελεύθερους εγχώριους και ευρωπαϊκούς κύκλους... που ενισχύουν τον πλέον αποκρουστικό εθνικισμό.

Σύμπασα η Αριστερά, καθώς και το ΚΕΑ, έχουν την μεγίστη πολιτική υποχρέωση να συνδράμουν με όλες τους τις δυνάμεις στην αποτροπή ενός, απ' ό,τι φαίνεται επιθυμητού, “πολέμου των πολιτισμών”, μεταξύ των πλέον ακραίων εθνικιστών-φονταμενταλιστών και από τις δύο πλευρές.

Δύσκολο έργο, αλλά αναγκαίο, μπας και γίνει δυνατή κάποια στιγμή η αρχή μιας δημοκρατικής και ταξικά μεροληπτικής Ευρώπης υπέρ των δυνάμεων της εργασίας...

Φυσικά, οι επικλήσεις του ηττημένου Διαφωτισμού δεν αρκούν.

Αλλά τα λόγια του Ελεφάντη που περιέγραφαν την αντιφασιστική Ευρώπη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου γίνονται ακόμα πιο επίκαιρα: “Σε τούτη τη σύντομη και αναγκαστικά σχηματική σκιαγράφηση του αντιστασιακού φαινομένου στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – που αφήνει απ’ έξω γεγονότα, ηρωισμούς, θυσίες, συγκρούσεις, ενίοτε μέχρις εμφύλιου σπαραγμού, δημιουργίες, πολιτιστικές ανθοφορίες αλλά και αναχρονισμούς – θα ήθελα να επισημάνω ένα ακόμη στοιχείο που η αντιστασιακή δράση των ευρωπαϊκών λαών ανέδειξε: τον αντιφασιστικό ευρωπαϊκό λαό, τη βάση για μια άλλου τύπου Ευρωπαϊκή Ένωση: οι camarades, οι tavarits, οι compagnioni, οι comerades, οι drouzi, οι σύντροφοι και συναγωνιστές πάλεψαν και ανταμώθηκαν πάνω από τις πολιτιστικές, θρησκευτικές, εθνικές διαφορές. Ήταν μια κοινότητα. Ήταν. Αλλά χάθηκε”.

Μεγάλη μου η οδύνη για τον θάνατο του αγαπημένου Βολίνσκι και των άλλων γελοιογράφων (...)