Ανάξιοι όλου του κόσμου, ενωθείτε!

του Νίκου Σκοπλάκη

Ε, ναι καλέ, οι ζωές μας και οι πολιτικές μας ανησυχίες δεν έχουν καμία αξία. Αξία έχουν μόνο τα εκάστοτε προσχήματα των "κορυφαίων" και των "αναντικατάστατων", τα οποία οφείλουν να σώζονται εκ των υστέρων και με το στανιό, παθητικά κι αγόγγυστα, από τη μάζα των ανάξιων. Γι' αυτό κάποιοι δεν θέλατε ποτέ δημόσιο χώρο της Αριστεράς: για να μην χειραφετηθούν οι αιωνίως ανάξιοι, για να μην συνειδητοποιήσουν δια-προσωπικά και συλλογικά την αξία τους στην διαμόρφωση της πολιτικής, για να μην απειληθούν τα ειδωλόθυτα στον βωμό της σύγχυσης, της στοίχισης και της παραίτησης, που παράγουν μαζικά γυμνές μονάδες για αρχηγικά κανόνια. Que d'os, les enfants!

Επικίνδυνο πράγμα η κάλυψη της απόστασης ανάμεσα στην συλλογική πολιτική πρωτοβουλία και την τεχνική εξουσιαστικής απονάρκωσης εν ονόματι του συλλογικού από την ονομαστική μέχρι την κλητική (make things with the words, τζόγιαμ')!!! Οι βιαστικές κινήσεις του εθνοσωτήριου εκλεκτικισμού δεν έγιναν, λοιπόν, για να φάει ο Γιαννάκης μαργαρίνη, αλλά για να (ξανα)φάει τον Γιαννάκη η μαργαρίνη των παρασκηνιακών συσχετισμών, των επικοινωνιακών τεχνασμάτων και των αδιαφανών μικροκύκλων. Με την επώδυνη εμπειρία, τις πραγματικές κατακτήσεις, τις πραγματικές αντιθέσεις, τις ιδέες που συνεχίζονται και την πλήρη απόρριψη των προσωποπαγών χορηγιών, πρέπει να βρούμε τον δρόμο μιας ανανεωτικής και ριζοσπαστικής ανασύνθεσης.

Απέναντι σε παλιές και νέες ολιγαρχίες, που μας θεωρούν μια μάζα αναξίων έξω από τη σκιά που έφτιαξαν από τα σώματα και την ψήφο μας. Χωρίς αυτή τη σκιά είναι απογυμνωμένοι. Μόνο με την πυρηνική απογοήτευση, πολυδιάσπαση και απόσυρσή μας μπορεί να δοξολογείται "ευρωπαϊστικά" το "ωραίο πλιάτσικο" δικαιωμάτων, δυνατοτήτων, αριστερών και λαϊκών ανατάσεων. Ανάξιοι όλου του κόσμου, ενωθείτε!

 

Α λα καρτ αντεθνικισμός

Ένα σχόλιο του Σπύρου Σούρλα με αφορμή άρθρο της κ. Ψαρρά στην Εφημερίδα των Συντακτών

Τώρα τελευταία, έχει αρχίσει να εμφανίζεται με ιδιαίτερη «ένταση», η στήριξη των «α λα καρτ αντεθνικιστών» στην «αριστερή κυβέρνηση των μνημονίων», με επιχειρήματα ,που παραβιάζουν τον ορθό λόγο.

Στις 4-8-2015 η κυρία Αγγέλικα Ψαρρά, στην Εφ.Συν, συνεχίζοντας μια σειρά άρθρων νεοφιλελεύθερης κατά βάσιν λογικής, συγγράφει άρθρο με τίτλο: «Η αριστερή ταυτότητα μετά τις 13 Ιουλίου», που, κατά δήλωσίν της, έχει ως αφορμή την προφανώς «σεξιστική» (κατ' αυτήν) δήλωση της Νάντιας Βαλαβάνη στον Αυγενάκη «Φορούσε παντελόνια, υποτίθεται, έτσι νόμιζα μέχρι τώρα».

Διαβάστε εδώ το άρθρο της κ. Ψαρρά

Μεταξύ άλλων η κυρία Αγγέλικα Ψαρρά, θεωρεί πως η διάκριση «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο», παραβλέπει πολλές άλλες πτυχές της πολιτικής και στην ουσία εγκαλεί επ' «αριστερώ πατριωτισμώ» εκείνους, που επιμένουν σε αυτή  την διάκριση.

Νωρίτερα οδηγείται σε μιαν ατυχέστατη ανάλυση περί «παραλυτικής μοιρολατρίας», που την αποδίδει εμφανέστατα στους διαφωνούντες.

Από πότε θεωρείται «παραλυτική μοιρολατρία» η παραδοχή και αποδοχή μιας συντριβής της αριστερής πολιτικής, που οδηγεί σε μια εγκληματική «συμφωνία» και δεν θεωρείται «πολιτικός παραλογισμός» η λογική του τύπου «η κυβέρνηση θα κάνει κατασχέσεις σπιτιών και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ θα τις ακυρώνει»;

Από πότε θεωρούνται «μοιρολάτρες» εκείνοι που επιμένουν στο ΟΧΙ και ζητούν εναλλακτικές προτάσεις διεξόδου και δεν είναι η απόλυτη μοιρολατρία της T.I.N.A. η πολιτική που εφαρμόζει και στηρίζει η ηγετική ομάδα, που τσακίζει όλη την Ευρωπαϊκή Αριστερά;

Επιστρέφοντας σε όσα είπε η Βαλαβάνη, αναρωτιέται κανείς ώς πού μπορεί να οδηγήσει ο «πολιτικά ορθός» δήθεν «αντισεξισμός».

Η έκφραση που χρησιμοποίησε η Νάντια Βαλαβάνη, χρησιμοποιείται από χιλιάδες γυναίκες, κάθε ηλικίας και διαφορετικού τόπου καταγωγής και μόνο υπόνοιες περί ομοφυλοφιλίας δεν αφήνει.

Αντιθέτως η αναφορά έχει να κάνει με εκείνον που δεν κρατάει τον λόγο του, που δεν έχει τσίπα, που λέει ψέμματα  και  στην ουσία παραπέμπει στον «πολιτισμό της ντροπής» του τύπου «πώως θα με κοιτάξεις στα μάτια μετά  απ’ όσα ψέμματα είπες» κ.ο.κ.

Στο ίδιο άρθρο  της η κυρία Ψαρρά «ανησυχεί» επειδή: «Καθώς το «γεννάτε γιατί χανόμαστε» μετατρέπεται σε «καταργήστε τα μνημόνια που δεν μας αφήνουν να γεννάμε», δεκαετίες αγώνων για τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών συρρικνώνονται στην απλοϊκή καταγγελία της εξαναγκαστικής ατεκνίας στην οποία καταδικάζει το Μνημόνιο τα νέα ζευγάρια».

Από πότε ένα γεγονός μετατρέπεται σε «εθνικιστικό» λόγο ή αμφισβητεί «τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών»;

Και γιατί όσα ζευγάρια όντως αδυνατούν να έχουν δικό τους σπίτι ή αναστέλλουν την επιθυμία τους (ισότιμα) να κάνουν παιδιά, πρέπει να εμφορούνται από «εθνικές ιδέες» ή να θεωρείται πως φαντασιώνουν  λύση του «δημογραφικού» με σκεπτικό του τύπου «όσο πιο πολλά ελληνόπουλα, τόσο πιο ισχυρή χώρα»;

Είναι γεγονός, πως τα τελευταία χρόνια αυξάνεται η δυσκολία αυτονόμησης της νέας γενιάς, που παραμένει στα σπίτια των γονιών της, αλλά, ακόμα χειρότερα, έχουμε πολλές περιπτώσεις επιστροφής οικογενειών (λόγω ανεργίας) στα πατρικά σπίτια.

Η ταξική επίθεση που όντως δρα αποτρεπτικά στα νέα ζευγάρια (ανεξαρτήτως εθνότητας, τόπου καταγωγής κ.λπ.) να δημιουργήσουν οικογένεια (το καθένα με τον δικό του τρόπο επιλογής -γάμος, πολιτικός γάμος, σύμφωνο συμβίωσης κ.ο.κ.)  ποια σχέση έχει με τις «δημογραφικές αγωνίες» ακροδεξιών sites τύπου defencenet κ.λ.π.;

 

Και η κυρία Ψαρρά, δεν βρίσκει «χώρο» στο άρθρο της για να σχολιάσει ούτε ένα από τα κάτωθι:

1)      Ποιοι ενίσχυσαν τόσο καιρό τα παντελώς αταξικά περί «Μερκελισμού», που στην συνέχεια ακόμα και αυτά τα ακύρωσαν και τα μετέτρεψαν σε «grexit Σόϊμπλε», για να βολέψουν την δεξιά πολιτική τους;

2)      Ποιοι έχουν καλλιεργήσει εδώ και καιρό την λογική  του «δεξιού Βοναπαρτισμού», περί αδιαμεσολάβητης σχέσης Λαού-Ηγέτη;

3)      Ποιοι υμνούσαν «εορταστικές παρελάσεις» ακροδεξιού περιεχομένου με συνθήματα των ΟΥΚ;

4)      Ποιοι ακύρωσαν εμπράκτως την έννοια της συλλογικότητας και καλλιέργησαν λογικές προσωπολατρείας;

5)      Ποιοι αποϊδεολογικοποίησαν το κόμμα;

6)      Ποιοι από την άλλη πλευρά προσπάθησαν να επιβάλλουν στο όνομα του δήθεν «αντεθνικισμού και δικαιωματισμού», μια πλήρη αυτονόμηση της βάσης από  το εποικοδόμημα, ακυρώνοντας ακόμα και βασικές θέσεις των Αλτουσαίρ, πρώϊμου Πουλαντζά και Μπαλιμπάρ, που ναι μεν μιλούν για μια «δομική αιτιότητα ,όπου κάθε σχετικά αυτοτελές επίπεδο του κοινωνικού σχηματισμού επικαθορίζεται ταυτόχρονα από όλα τα άλλα», αλλά καταλήγουν πως «σε τελευταία ανάλυση ισχύει η καθοριστικότητα της οικονομίας»;

7)      Ποιοι εξάλειψαν κάθε ίχνος ταξικότητας ή τελευταία εξαφάνισαν ακόμα και τον σχετικά δόκιμο(;) όρο «αποικία χρέους» και μετέτρεψαν την ρητορική τους σε ρητορική «εθνικής ενότητας και σωτηρίας»; (Από ποιους θα «σωθούμε;»).

8)      Ποιοι ενίσχυσαν τον αυριανισμό, ανέδειξαν ακροδεξιά sites τύπου defencenet και Olympia ή αμιγώς λαϊκίστικα τυπου tsantir σε κεντρικούς συνομιλητές;

Kαι τα 8 παραπάνω ερωτήματα, που δεν τα αγγίζει η κυρία Ψαρρά ούτε καν ως «υποψία απάντησης» έχουν έναν υπαίτιο: την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Η κυρία Ψαρρά «ξεχνά» επιμελώς να αναφέρει πως τα Μνημόνια δεν είναι απλά κάποια «έγγραφα», αλλά στην ουσία αποτελούν μηχανισμό συνταγματικής εκτροπής, που οδηγεί σε αυτό που ονομάζουν οι θεωρητικοί «κατάσταση εξαίρεσης», δηλαδή στις ΠΝΠ, στην ακραία ενίσχυση της καταστολής, στην πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, στην ενίσχυση του κοινωνικού αυτοματισμού, στην καλλιέργεια «προσδοκιών» πως κάποιοι θα «διασωθούν έξω από την τάξη τους και χωρίς την τάξη τους».

Ως προς τις αιτιάσεις του «κινδύνου» ανάπτυξης του «αριστερού πατριωτισμού», στο άρθρο της, δεν παραθέτει καμιά πολιτική  απάντηση πλην του «σεξισμού» της Νάντιας Βαλαβάνη και της «δημογραφικής αγωνίας» που είναι παντελώς διαστρεβλωμένη.

Και σε τελική ανάλυση και όσοι αντιτιθέμεθα στον «αριστερό πατριωτισμό», τον προτιμούμε, από το να ενταχθούν αυτά τα σχετικά ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας στον ακροδεξιό «ακτιβισμό» της Χ.Α., ειδικά μετά την δεξιότατη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, έως ότου τουλάχιστον αποκτήσουν σαφέστερη ταξική συνείδηση.

Αν η κυρία Ψαρρά και οι «ομοϊδεάτες» της πιστεύουν, πως η αποδοχή μνημονιακών και ακραία ταξικών πολιτικών, από «αριστερή κυβέρνηση» θα ενισχύσουν τον ουσιώδη δικαιωματισμό, τον αντεθνικισμό και τον αντισεξισμό, πλανώνται πλάνην οικτρά και απλά ανοίγουν τον δρόμο στην περαιτέρω συντριβή των υποτελών τάξεων και όχι μόνο…

Ουδέποτε ιστορικά οι δυσβάχτατοι και συντριπτικοί για τις δυνάμεις της εργασίας όροι, ενίσχυσαν με άλλο πρόσημο το λεγόμενο «εποικοδόμημα». Αντιθέτως, οι ισχυρισμοί της κυρίας Ψαρρά περί υποστήριξης μιας «αριστερής μνημονιακής πολιτικής», δηλαδή μιας κατ' εξοχήν νεοφιλελεύθερης πολιτικής, επιτρέπουν στην εγχώρια αστική τάξη, σε αγαστή συνεργασία με τις λοιπές ευρωπαϊκές να ενισχύουν το «κράτος εξαίρεσης» με ψήγματα φαιδρού «δικαιωματισμού», τον οποίον εδώ και καιρό υποστηρίζει το «ακραίο κέντρο».

Οσο γιά το μεταναστευτικό ζήτημα, την παραπέμπω στις τελευταίες δηλώσεις του πρωθυπουργού, με τις οποίες ακύρωσε τις διακηρυγμένες συνεδριακές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, στρεφόμενος σε θέσεις, που απλά χαϊδεύουν αυτό που ορίζει ως «νέο ακροατήριο» -παντελώς λανθασμένα- δηλαδή, τους κατά Ευ. Αβέρωφ «νοικοκυραίους».

Και σε τελική ανάλυση για την οικονομία κυρία Ψαρρά;

Σπύρος Σούρλας

Όχι στο όνομα μας !

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε η ήττα της ηγεσίας να μετατραπεί σε ήττα της αριστεράς!

Δεν θα ξοδέψω μία λέξη για να υπερασπιστώ την ανάγκη ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που αποφάσισαν να υπερβούν τις αποφάσεις του ιδρυτικού Συνεδρίου του, που και εγώ ψήφισα, αναλαμβάνουν το κόστος των αποχωρήσεων και της διάσπασης.
Δεν θα συγκρουστώ με συντρόφους μου παλαιότερους και νεότερους. Δεν θα επιχειρηματολογήσω για τα αυτονόητα για την αριστερά. Δεν θα επιτρέψω με την παραμονή μου στο ΣΥΡΙΖΑ τη διαστρέβλωση της αλήθειας, την υιοθέτηση πρακτικών και επιχειρημάτων από την φαρέτρα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά ούτε και την τρομολαγνεία που τώρα προέρχεται από την ηγεσία του. Δεν θα ανεχτώ τον κανιβαλισμό συντρόφων που αποφάσισαν να υπερασπιστούν όσα πρεσβεύαμε ως την λυτρωτική νίκη του ΟΧΙ και την ανακόλουθη πλήρη παράδοσή μας στις απαιτήσεις των δανειστών. Δεν αναλογεί σε όλα τα χρόνια της στράτευσής μου ούτε ένα δάκρυ απόγνωσης, ούτε ένας άνεργος, ούτε ένα λουκέτο, ούτε ένας φυγάς από τον τόπο του, ούτε μία αυτοκτονία. Δεν θα συνεργήσω στην προσβολή των αξιών, των ιδεών και της τιμής της αριστεράς και των αγώνων της με όλα τα παραπάνω, παραμένοντας στο ΣΥΡΙΖΑ ή στο όνομα της ενότητάς του. Γιατί σίγουρα όσα ακολουθούν την υπογραφή του μνημονίου δεν θα βαραίνουν πια τις αδιέξοδες και καταστροφικές εμμονές της νεοφιλελεύθερης Ευρωζώνης, αλλά την Κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Η προσωπική και συλλογική προσπάθεια επικεντρωνόταν πάντα και στο διηνεκές στην υπεράσπιση των ιδεών και των οραμάτων της Αριστεράς.

Αν απόψε ψηφιστεί από την Κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ η καταδίκη σε θάνατο ενός λαού, παρακαλώ να με διαγράψετε από μέλος, από κάθε λίστα από κάθε συζήτηση. Τα κινήματα θα δώσουν τις μάχες τους, θα είναι σκληρές και άνισες και εγώ θα είμαι στο πλάι τους.

της Σύλλας Παπαγιαννοπούλου

Υποταγή ή ρήξη με τους δανειστές;

 Η ομιλία του Πέτρου Σταύρου στην εκδήλωση "ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ: Υποταγή ή ρήξη με τους δανειστές;" (Χαλάνδρι, 23-6-2015):

https://www.youtube.com/watch?v=epG4jl3Q9n0&sns=fb&app=desktop

Το καθεστώς συσσώρευσης κεφαλαίου, επίδικο αντικείμενο της διαπραγμάτευσης

Η  μνημονιακή πολιτική της πενταετίας 2010-2014 οδήγησε  σε φθίνουσα συσσώρευση κεφαλαίου

(δηλαδή σε συρρίκνωση του παραγωγικού συστήματος), βύθισε την οικονομία σε παρατεταμένη ύφεση που εκμηδένισε τη διαπραγματευτική ισχύ των μισθωτών, αποδυνάμωσε τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις και κατακρήμνισε τους μισθούς.

Αυτή η παρατεταμένη διαδικασία απέκτησε με τον καιρό λειτουργίες οικονομικού δαρβινισμού, επέβαλε τη λογική της εκκαθάρισης των μη ανταγωνιστικών ή λιγότερο ανταγωνιστικών κεφαλαίων και των μη ανταγωνιστικών εργαζόμενων ώστε η οικονομία, αν και συρρικνωμένη, να βρει, τελικά, έναν καινούργιο δρόμο αύξησης της παραγωγής και των κερδών μέσω μιας διαδικασίας «δημιουργικής καταστροφής». Πρόκειται για διαδικασία εγγενή στον καπιταλισμό, που προκειμένου να βγει από τις μεγάλες δομικές κρίσεις του, κάθε φορά κανιβαλίζει τις πιο αδύναμες επιχειρήσεις, καταβροχθίζει τους πιο αδύναμους ανθρώπους, απαλλοτριώνει πλούτο και περιουσίες, επιβάλλει στις παραγωγικές εργαζόμενες τάξεις την επισφάλεια ή την ανεργία και στα μεσαία στρώματα τον λιτό βίο ή την προλεταριοποίηση.

Αύξηση κερδών
 
 Στην περίπτωσή μας, από το δεύτερο τρίμηνο του 2014, ήταν ήδη ορατό στα στατιστικά στοιχεία ότι η εκκαθάριση των πιο αδύναμων κεφαλαίων και η συρρίκνωση του παραγωγικού δυναμικού του 2014 επιβραδυνόταν σηματοδοτώντας ότι είχαμε εισέλθει στη φάση ολοκλήρωσης της «δημιουργικής καταστροφής». Οι δυνάμεις της αστικής τάξης βρίσκονταν πλέον αρκετά κοντά στην οριστική μορφοποίηση, θεσμική κατοχύρωση και παγίωση ενός νέου καθεστώτος συσσώρευσης κεφαλαίου με τα βάρβαρα χαρακτηριστικά που κατοχύρωσε η μνημονιακή πολιτική. Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2014, εμφανίστηκαν κάποιες επιπλέον ενδείξεις ότι η πορεία προς την ολοκλήρωση της «δημιουργικής καταστροφής» συνεχιζόταν: το αχρησιμοποίητο παραγωγικό δυναμικό μειώθηκε και ο αριθμός των μισθωτών αυξήθηκε στον επιχειρηματικό τομέα της οικονομίας (σε μεγάλο βαθμό με την μορφή της μερικής απασχόλησης).
H συνολική εικόνα της ελληνικής οικονομίας κατά το πρώτο τρίμηνο του 2015, όπως αυτή προκύπτει από τα στοιχεία των Εθνικών Λογαριασμών, δεν είναι η εικόνα μιας οικονομίας που βυθίζεται στην ύφεση, όπως συνήθως ακούγεται, αλλά η εικόνα μιας οικονομίας σε βραχυπρόθεσμη στασιμότητα. Το πρώτο τρίμηνο του 2015 συγκροτεί, μαζί με το τρίτο και το τέταρτο τρίμηνα του 2014, μεταβατική περίοδο μεταξύ ύφεσης και ανάκαμψης. Είναι το αποτέλεσμα της εσωτερικής δυναμικής του κεφαλαίου που αναδύεται κάθε φορά από τις δομικές κρίσεις του ανανεωμένο χάρη στις καταστροφές και τις ανθρωποθυσίες που επέβαλε, έχοντας ξαναφτιάξει την οικονομία και την κοινωνία στα μέτρα του, έχοντας εγκαθιδρύσει ένα νέο καθεστώς συσσώρευσης κεφαλαίου που θα μπορούσαμε να αποκαλούμε, έστω προσωρινά έως μπορέσουμε να το ορίσουμε ακριβέστερα, μνημονιακό καθεστώς συσσώρευσης κεφαλαίου.
Ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται λοιπόν σήμερα, χάρη στη «φυσική επιλογή» των ανθεκτικότερων κεφαλαίων που πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια της βαθιάς ύφεσης, με μικρότερο μεν παραγωγικό σύστημα αλλά με ισχυρότερες επιχειρήσεις. Η συνολική ζήτηση είναι εξαιρετικά μειωμένη, αλλά όχι τόσο μειωμένη για κάθε μια επιχείρηση ξεχωριστά (αφού τώρα οι ισχυρότερες επιχειρήσεις που επέζησαν καταβρόχθισαν την ζήτηση των ανταγωνιστών τους που υπέκυψαν στην κρίση). Οι δυνάμεις της εργασίας έχουν αποδυναμωθεί εξαιτίας της ανεργίας και των νομοθετικών παρεμβάσεων στην αγορά εργασίας οι οποίες κατάργησαν τους θεσμούς προστασίας της εργασίας. Το μέσο περιθώριο κέρδους είναι πολύ υψηλό σε σύγκριση με την περίοδο πριν το δεύτερο μνημόνιο και η αμοιβή εργασίας εξαιρετικά χαμηλή. Οι μνημονιακές αλλαγές έχουν συγκροτήσει ήδη το περίγραμμα ενός νέου καθεστώτος συσσώρευσης κεφαλαίου και η διαδικασία συγκέντρωσης των συνθηκών για την οριστική μετάβαση σε μια νέα περίοδο συσσώρευσης κεφαλαίου, φαίνεται ότι φτάνει στην ολοκλήρωσή της. Ο ελληνικός καπιταλισμός δείχνει να διαθέτει έναν δυναμισμό που θα του επέτρεπε να αναπτυχθεί με χαμηλούς ρυθμούς κατά το υπόλοιπο 2015 και με επιτάχυνση κατά τα επόμενα έτη εάν δεν υπάρξουν καταστροφικοί εξωγενείς παράγοντες.

Κρίσιμο ζήτημα
 
Η διαπραγμάτευση αφορά σε ένα κρίσιμο ζήτημα -ίσως εν αγνοία των συμμετεχόντων από την ελληνική πλευρά: Εάν θα διατηρηθεί το νέο καθεστώς συσσώρευσης που εγκαθίσταται στην Ελλάδα και ήδη βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωσή του έτοιμο να κάνει το άλμα προς τα εμπρός ή εάν θα ανατραπεί. Εάν θα θιγεί στην καρδιά του, που ορίζεται από την βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας στην παραγωγή (όροι πώλησης και κατανάλωσης της εργασιακής δύναμης, δεσποτισμός του κεφαλαίου, εργατικός έλεγχος, σχέσεις ιδιοκτησίας), στην πρωτογενή αναδιανομή του εισοδήματος (διαμόρφωση αμοιβών εργασίας στην αγορά εργασίας) και στην δευτερογενή αναδιανομή (κοινωνικό κράτος, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες), ή εάν θα διατηρηθεί με κάποιες βελτιώσεις που θα έχουν «φιλολαϊκό» πρόσημο. Η επιμονή των δανειστών στις συντάξεις και τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά της αγοράς εργασίας αφορά ακριβώς αυτό το επίδικο αντικείμενο: το μνημονιακό καθεστώς συσσώρευσης κεφαλαίου.

του Ηλία Ιωκείμογλου

(δηλαδή σε συρρίκνωση του παραγωγικού συστήματος), βύθισε την οικονομία σε παρατεταμένη ύφεση που εκμηδένισε τη διαπραγματευτική ισχύ των μισθωτών, αποδυνάμωσε τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις και κατακρήμνισε τους μισθούς. - See more at: http://dea.org.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%84%CF%8E%CF%82-%CF%83%CF%85%CF%83%CF%83%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82#sthash.2FlpH6OY.dpuf

(δηλαδή σε συρρίκνωση του παραγωγικού συστήματος), βύθισε την οικονομία σε παρατεταμένη ύφεση που εκμηδένισε τη διαπραγματευτική ισχύ των μισθωτών, αποδυνάμωσε τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις και κατακρήμνισε τους μισθούς. - See more at: http://dea.org.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%84%CF%8E%CF%82-%CF%83%CF%85%CF%83%CF%83%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82#sthash.2FlpH6OY.dpuf

Η  μνημονιακή πολιτική της πενταετίας 2010-2014 οδήγησε σε φθίνουσα συσσώρευση κεφαλαίου (δηλαδή σε συρρίκνωση του παραγωγικού συστήματος), βύθισε την οικονομία σε παρατεταμένη ύφεση που εκμηδένισε τη διαπραγματευτική ισχύ των μισθωτών, αποδυνάμωσε τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις και κατακρήμνισε τους μισθούς. - See more at: http://dea.org.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%84%CF%8E%CF%82-%CF%83%CF%85%CF%83%CF%83%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82#sthash.2FlpH6OY.dpuf